Node Explorer เครื่องเล่นสื่อที่รู้จักตําแหน่งขนาดหนังสือปกอ่อนที่ออกแบบมาเพื่อใช้ในสถานที่
ทางประวัติศาสตร์สามารถให้สารานุกรมที่เต็มไปด้วยความรู้บนหน้าจอเล็ก ๆ ที่สดใส – เช่นเดียวกับคู่มือของ Hitchhiker ในกาแล็กซี่ ในฐานะที่เป็นโบนัสเพิ่มเติมตําแหน่งของคุณจะปรากฏเป็นจุดเล็ก ๆ บนแผนที่ – เช่นเดียวกับในแผนที่ Marauder ของแฮร์รี่พอตเตอร์ ฉันยืนอยู่บนสนามหญ้าทางใต้อันกว้างใหญ่ที่แอชตันคอร์ท บ้านที่หรูหราบนขอบของบริสตอล มันเป็นขนาดของโปสการ์ดและมีหน้าจอโทรทัศน์สีขนาดเล็กที่มีหูฟังแอบไปที่ช่องที่ด้านล่าง เมื่อฉันเดินไปทางขวาสองสามหลา ปิง! ระฆังโหยหวนในหูของฉันและหน้าจอระเบิดเข้ามาในชีวิต เสียงร่าเริงประกาศว่า “คุณได้เดินเข้าไปในพื้นที่โต้ตอบ” และสิ่งที่เริ่มต้นคือประสบการณ์ของผู้เข้าชมไม่เหมือนที่ฉันเคยมี ต้นแบบอิเล็กทรอนิกส์ขนาด
เล็กที่เรียกว่า Explorer นี้ตรวจจับได้ว่าฉันยืนอยู่ที่ใดภายในสวนสาธารณะขนาด 850 เอเคอร์โดยรอบ Ashton Court เพราะมันติดตั้งระบบระบุตําแหน่งทั่วโลกภายใน (GPS) ตามสัญญาณดาวเทียมซึ่งแม่นยําภายในประมาณสามหลา บนหน้าจอฉันเห็นตัวเองเป็นจุดสีแดงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เคลื่อนที่ช้ากว่าหญ้า ขึ้นอยู่กับว่าฉันเดินไปไหนมรดกหรือเรื่องราวทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงถูกนําเสนอผ่านการรวมกันของภาพเอฟเฟกต์เสียงและการเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับที่ฉันยืนอยู่และสิ่งที่ฉันกําลังดู ฉันเดินไปที่ด้านล่างของสนามหญ้า ปิง! ด้วย fa?ade ที่กวาดของ Ashton Court แพร่กระจายเหมือนชุดภาพยนตร์หน้าจอแสดงให้ฉันเห็นว่าอาคารมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรในช่วงหลายศตวรรษภาพที่สร้างภาพเมื่อเสียงพากย์อธิบายว่าทําไมสถานที่จึงดูเหมือนตอนนี้ (จากแกดเจ็ตการเดินทาง: รู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน) (ตัวสํารวจโหนด V3) “คุณกดปุ่มนี้ที่นี่คุณจะเห็นและหน้าจอสว่างขึ้นให้คุณดัชนี.” หน้าจอประมาณสามนิ้วคูณสี่สว่างขึ้นและตัวละครเริ่มกะพริบบนพื้นผิว ฟอร์ดกดปุ่มสีแดงขนาดใหญ่ที่ด้านล่างของหน้าจอและคําเริ่มที่จะ undulate ข้ามมัน ในเวลาเดียวกันหนังสือเล่มนี้ก็เริ่มพูดรายการเช่นกันด้วยเสียงที่วัดได้เงียบ (อ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับคู่มือนักโบกรถ)
แต่สิ่งที่น่าทึ่งอย่างแท้จริงคือจุดหมึกเล็ก ๆ ที่เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ซึ่งแต่ละจุดมีป้ายกํากับด้วยชื่อ
ในการเขียนขนาดเล็ก น่าประหลาดใจแฮร์รี่ก้มหน้าก้มตา จุดที่มีป้ายกํากับที่มุมบนซ้าย แสดงให้เห็นว่าศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์กําลังศึกษาอยู่ (จากแฮร์รี่ พอตเตอร์และนักโทษแห่งอัซคาบัน)ตํานา
แทนที่จะถูกดูดเข้าไปเหยื่อ quicksand จะลอยเมื่อพวกเขาได้รับเกี่ยวกับเอวลึกตามการศึกษาใหม่
แต่ในขณะที่ความเสี่ยงของการหายตัวไปได้ระเหยไปอย่างเห็นได้ชัดการหลบหนีโคลนยังคงเป็นงานที่ยาก: การดึงขาข้างหนึ่งให้เป็นอิสระต้องใช้แรงที่จําเป็นในการยกรถขนาดเล็ก อย่างไรก็ตามมีเทคนิค
Quicksand เป็นส่วนผสมของทรายละเอียดดินเหนียวและน้ําเค็ม เมื่อซึมผ่านแล้วส่วนผสมจะเปลี่ยนจากการบรรจุทรายที่หลวมบนน้ําเป็นซุปของเหลวที่หนาแน่น การเคลื่อนไหวของเหยื่อทําให้ทุกอย่างแย่ลง
”ยิ่งความเครียดสูงเท่าไหร่ quicksand ก็จะยิ่งเหลวมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นการเคลื่อนไหวโดยร่างกายที่ติดอยู่ทําให้จมลงลึก” ผู้นําการศึกษา Daniel Bonn แห่งมหาวิทยาลัยอัมสเตอร์ดัมเขียนไว้ในวารสาร Nature ฉบับวันที่ 29 กันยายนหลังจากผสมของเหลว quicksand แยกออกเป็นเฟสที่อุดมด้วยน้ําและส่วนที่อุดมไปด้วยทราย ตะกอนทรายเปียกจะอัดแน่นจนเคลื่อนย้ายได้ยากกว่ากากน้ําตาลเย็น เมื่อเท้าของเหยื่อติดอยู่ในนั้นสถานการณ์ก็เลวร้าย”ถ้าคุณย้ายเข้าไปใน quicksand บรรจุหลวมนี้จะยุบ”บอนน์บอก LiveScience “แล้วเราก็มีทรายที่อัดแน่นอยู่ด้านล่าง และน้ําก็ลอยอยู่ด้านบนของมัน มันเป็นความยากลําบากในการได้รับน้ําลงในทรายที่อัดแน่นมากนี้ซึ่งทําให้ยากสําหรับคุณที่จะดึงเท้าของคุณออก.”
ใจเย็นๆ!บอนน์และเพื่อนร่วมงานของเขาพบว่าถ้าคุณยังคงสงบคุณสามารถลอยทางของคุณเพื่อความปลอดภัยนักวิจัยจําลองหลุม quicksand ในห้องปฏิบัติการและวางลูกอลูมิเนียมที่มีความหนาแน่นมากกว่า quicksand ที่ด้านบนของหลุม ลูกบอลไม่จมจนกระทั่งนักวิจัยเริ่มเขย่าหลุมจําลองการเคลื่อนไหวและเปลี่ยนส่วนผสมของทรายและน้ําของเหลวมากขึ้น เมื่อพวกเขาทําเช่นนี้ลูกบอลจมลงไปที่ด้านล่างแต่เมื่อพวกเขาใช้ลูกบอลอลูมิเนียมที่มีความหนาแน่นเท่ากับร่างกายมนุษย์ซึ่งน้อยกว่าความหนาแน่นของ quicksand พวกเขาพบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะจมลูกบอลไม่ว่าพวกเขาจะเขย่าหลุมมากแค่ไหนความหนาแน่นของร่างกายมนุษย์โดยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 62 ปอนด์ต่อลูกบาศก์ฟุตซึ่งน้อยกว่า 125 ปอนด์ต่อลูกบาศก์ฟุตของ quicksand
คําแนะนํา: สงบสติอารมณ์และในที่สุดคุณจะลอย เหยียดออกบนหลังของคุณเพื่อเพิ่มพื้นที่ผิวของคุณและรอจนกว่าขาของคุณจะโผล่ออกมาฟรี บอนน์ยังแนะนําให้ขยับขาไปรอบ ๆ ณ จุดนี้เพื่อกวนในน้ําซึ่งจะช่วยให้คุณลอย”คุณต้องแนะนําน้ําลงไปในทราย”บอนน์กล่าวว่า “และวิธีที่ง่ายที่สุดในการทําเช่นนั้นคือการทําให้มันหยดไปตามขาของคุณลงใน quicksand โดยการทําการเคลื่อนไหวเป็นวงกลมด้วยขาของคุณ”.ในความเป็นจริงการศึกษาของอังกฤษชิ้นหนึ่งพบว่าไม่เพียง แต่หญิงสาวเท่านั้นที่ไม่เห็นแฟชั่นโมเดลเป็นแบบอย่างแต่พวกเขาไม่ได้เห็นร่างกายที่บางของนางแบบแฟชั่นเป็นที่ต้องการ นักวิจัยแสดงรายชื่อหญิงสาวที่มีชื่อเสียง 901 คนและถามว่าพวกเขาต้องการมีร่างกายของใคร นักแสดงหญิงโค้งออกมาด้านบนในขณะที่เคทมอสส์ได้รับคะแนนเสียงเพียง 14 เปอร์เซ็นต์ เมื่อหญิงสาวถูกถามว่าพวกเขาคิดอย่างไรกับนางแบบแฟชั่นโดยเฉพาะผลลัพธ์ก็น่าประหลาดใจ แทนที่จะเป็นไอดอลของนางแบบแฟชั่นผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ตอบในเชิงลบ: ส่วนใหญ่บอกว่าพวกเขาผอมเกินไปและมีเพียง 8 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่กล่าวว่านางแบบนั้นสวยงาม
